Kronika Parafialna

Adwent (łac. adventus – przyjście). Czas adwentu to najkrótszy okres liturgiczny w roku kościelnym. W tym roku w ogóle najkrótszy z możliwych ponieważ już w czwartą niedzielę adwentu 24 grudnia przeżywać będziemy wigilię uroczystości Bożego Narodzenia.

Adwent jest wołaniem MARANA THA – przyjdź Jezu Panie! Skoro wołamy, aby Pan przyszedł do nas potrzeba, abyśmy się odpowiednio przygotowali na przyjście Jezusa.

Nie chodzi tu bynajmniej o to, by wystroić nasze domy kolorowymi światełkami, jak to stało się bardzo modne w ostatnich latach i też nie o to, by błysnąć przed rodziną suto zastawionym stołem świątecznym, czy też bogatymi prezentami pod choinką.

Przede wszystkim nasze adwentowe przygotowanie ma być szukaniem i odkrywaniem mojej drogi do Chrystusa. To jest możliwe tylko wtedy, gdy człowiek ustawi swój świat wartości we właściwej kolejności. Na pierwszym miejscu tej hierarchii wartości powinien znaleźć się właśnie Chrystus Pan i Jego nauka. Chrystus sam o sobie mówi, że jest „drogą, prawdą i życiem”.

Sposobnością do odnalezienia Bożej drogi w życiu są adwentowe rekolekcje, roraty ale przede wszystkim dobrze przygotowana i przeżyta spowiedź święta. Nic nie da nam prawdziwego spokoju serca tak, jak daje pojednanie z ludźmi i Bogiem w spowiedzi świętej.

Te coraz bardziej kolorowe, pełne błyskotek, tysięcy różnych gadżetów święta są swego rodzaju uciekaniem od prawdy o sobie i uciekaniem jednocześnie od Pana Boga. Właściwe zastępowaniem tego Bożego charakteru świętowania tysiącami coraz bardziej pogańskich obrzędów i zachowań.

Liturgia słowa 1 Niedzieli Adwentu w powtarzanym refrenie psalmu mówi: „Odnów nas Boże, i daj nam zbawienie.”

Jest pewne, że dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek potrzeba nam ODNOWY – czyli zacząć od nowa, po nowemu, inaczej niż dotychczas, zacząć bardziej z Bogiem i przy Bogu. Tej odnowy w nas może dokonywać Pan Bóg i o to Go prosimy w adwencie. Owocem tej odnowy ma być nasze zbawienie.

W naszej wierze przecież nie chodzi o nic innego, jak właśnie o zbawienie, życie wieczne z Bogiem. Nie zapewnią nam zbawienia tysiące kolorowych światełek, bogate prezenty, czy hulaszcze święta. To zbawienie przychodzi z Chrystusem i Jego miłością.

Zróbmy więc w naszych sercach miejsce dla Chrystusa. Oczyśćmy nasze sumienia, pojednajmy się w naszych rodzinach, podajmy sobie ręce do zgody w sąsiedztwach, wszędzie tam, gdzie panuje niezgoda a przede wszystkim pojednajmy się z Bogiem w Sakramentalnej Świętej Spowiedzi.

Życzę czytającym te słowa Światła Ducha Świętego w dobrym przygotowaniu do Świąt Bożego Narodzenia i na drodze do pełnego i świadomego „uczestniczenia we wspólnocie Kościoła”.

ks. Ryszard Fudala

.